Νέο-οστρακισμός

Δύο είναι τα θέματα που απασχολούν το σύγχρονο άντρα στις μέρες μας.

Το ένα είναι ένα θεωρητικώς άλυτο πρόβλημα ρευστομηχανικής, κυρίως λόγω της στοχαστικότητας του φαινομένου αλλά και γιατί δεν έχει συγκεντρώσει την απαραίτητη ερευνητική προσπάθεια και προσοχή από μέρους της επιστημονικής κοινότητας. Μιλάω φυσικά, «φυσικά», για το θέμα του που είναι καλύτερα, από άποψης καθαριότητας, να σημαδεύεις όταν ουρείς σε σύγχρονη λεκάνη: α) στο κέντρο, στο νεράκι? ή β) στο πορσελάνινο τοίχωμα της λεκάνης?

Σε αυτό το σημείο να κάνω έκκληση σε όσους ασχολούνται με την υπολογιστική ρευστομηχανική, να ασχοληθούν με αυτό το καίριο θέμα και να δώσουν μια πρακτική απάντηση. Δεν έχει σημασία πόσα μοντέλα και πόσος υπολογιστικός χρόνος θα επενδυθεί. Πρέπει να ξέρει ο σύγχρονος άντρας που να στοχεύει!

Το άλλο θέμα είναι η ποιότητα της δημοκρατίας μας. Τα δεδομένα σαφή. Βαρετή εναλλαγή εξουσίας ανάμεσα σε προνομιούχους απογόνους νεο-αριστοκρατικών φατριών. Ουσιαστικός αποκλεισμός των πολιτών από την λήψη αποφάσεων. Έλλειψη εναλλακτικού μοντέλου διακυβέρνησης, διάρθρωσης των δομών της πολιτείας.

Σε αυτό το πρόβλημα υπάρχει θεωρητική απάντηση. Θα την μοιραστώ μαζί σας. Δεν χρειάζεται να καλέσετε σε 090-.

Κάθε ένας που εκλέγεται και καταλαμβάνει θέση εξουσίας, να έχει μία και μόνη θητεία.

Η Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν όστρακα και εξορία, οπότε υπήρχε περίπτωση κάποιος να επανεκλεγεί χάρις στη ανοχή των συμπολιτών του. Αλλά τότε ήταν λιγότεροι και πιθανώς να μην τους περίσευαν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Στην εποχή μας αυτό δεν ισχύει. Εμείς χρειαζόμαστε δραστικότερο μέτρο, γιατί όντας περισσότεροι, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι υπάρχουν αναντικατάστατοι άρχοντες, με ειδικές κρυφές γνώσεις που δεν τις διαθέτει κανείς άλλος. Άλλωστε τι γνώσεις διαθέτει ο Νομάρχης, ο ένας και μοναδικός βεβαίως, βεβαίως? Εκτός από το ότι γνωρίζει τον κατάλογο με τα ρουσφέτια απέξω και ανακατωτά...

Απαγορεύοντας λοιπόν την επανα-εκλογή, μειώνεται η πιθανότητα και δυνατότητα διαφθοράς, ενώ ταυτόχρονα γίνεται επιτακτική η συμμετοχή περισσοτέρων πολιτών στα κοινά. Elementary dear Watson!

Το πρόβλημα στην εφαρμογή αυτής της υπέροχης ιδέας, είναι ότι δεν μπορεί προφανώς να γίνει αποδεκτή από όσους αυτή τη στιγμή εκμεταλεύονται το παρόν σύστημα. Άρα δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα έρθει μια τέτοια πρόταση στη βουλή προς ψήφιση. Την λύση στο πρακτικό αυτό πρόβλημα, θα την αφήσω σε εσάς μικρά μου. Για σκεφτείτε το λίγο και κάντε μου μια ευχάριστη έκπληξη...

P.S. Μήπως μια καλή αρχή θα ήταν να αποφύγουμε στις εκλογές να ψηφίσουμε ότι ψηφίσαμε την προηγούμενη φορά? Μια ιδέα είπα...